നമ്മള് പ്രാര്ത്ഥന ,ദൈവ ആരാധന ഇങ്ങനെ ദൈവത്തിനു തൃപ്തി വരാന്
ചെയ്യാവുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുന്നു.എന്നാല് നമുക്ക് മനോ തൃപ്തി വരുന്ന തരത്തില് പ്രാര്ത്ഥന
അവസാനിക്കുന്നുണ്ടോ?എന്ത് കാര്യ പ്രാപ്തിക്കു വേണ്ടിയാണു ദൈവത്തിനു കാണിക്ക വെയ്ക്കുന്നത്
അത് സഫലമായാല് മനസ്സിന് കുളിര് പകരുന്നു.മറിച്ചായാല് വീണ്ടും പുതിയ തരത്തില് വഴിപാടോ
പ്രാര്ത്ഥനയോ നടത്തുന്നു.അതിനു മുടക്കുന്ന കാശിനോ നഷ്ടപ്പെടുന്ന സമയത്തിനോ നമ്മള്
വേവലാതി പ്പെടാറില്ല!എന്നാല് ദൈവം എന്നാ സമസ്യയില് അര്പ്പിക്കുന്ന ചെറിയൊരു സമയം
സ്വന്തം മന:സാക്ഷിയില് അര്പ്പിച്ചാല് കിട്ടുന്ന വിജയം എത്ര വലുതായിരിക്കും.ദൈവത്തിനു
കാണിക്ക വെച്ച് തിരികെ വന്ന് അന്യന്റെ പുരയിടത്തിന്റെ അതിര് മാറ്റി വെയ്ക്കുന്നതില് ഒരു പാപവും
കാണാറില്ല.ദൈവത്തിനു കാണിക്കയും മനസ്സില് വഞ്ചനയും കൊണ്ട് നടക്കുന്നവര് എന്ത്
പുണ്യമാണ് പുല്കാന് പോകുന്നത്.
ദൈവം മനസ്സില് സൃഷ്ടിക്കുന്ന ആത്മ നിര്വൃതി മനുഷ്യ
നന്മയ്ക്കായി ഉപയോഗ പെടുത്തുംബോഴാണ് യഥാര്ത്ഥ പുണ്യം സംഭവിക്കുന്നത്.മറിച്ചായാല്
അത് ഏറ്റവും നിന്ന്യമായ അവസ്ഥയില് എത്തുന്നു.ദൈവത്തിനു രൂപവും ഭാവവും പകരുന്നത്
അത് ഏറ്റെടുക്കുന്നവന്റെ നന്മയുടെ പ്രവര്ത്തി ഭലം കൊണ്ടായിരിക്കും.പലര്ക്കും താന് ഒരു
ഭക്തനാണ് എന്ന് മറ്റുള്ളവരെ ബോധ്യ പ്പെടുത്തുക മാത്രമാണ് ലക്ഷ്യം.മനസ്സില് ദൈവത്തിനു
ഒരു സ്ഥാനവും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല.അത്തരം ആള്ക്കാര് ഒരു ക്രിമിനലിനേക്കാള് അപകട
കാരികളാണ്.അവിടെയാണ് ദൈവത്തിനെക്കാള് സ്വന്തം മന :സാക്ഷിക്കു പ്രസക്തി വരുന്നത്.
ആത്മ ബോധം തീരെ ഇല്ലാത്ത ഒരു വ്യക്തിക്ക് ദൈവത്തിനെ പറ്റിക്കാന് എളുപ്പമാണ്. പക്ഷെ
ആത്മ ബോധം മന:സാക്ഷിയായി രൂപ പ്പെടുത്തുന്നവര്ക്ക് ഒരിക്കലും മനുഷ്യ നിന്ദയോ
പ്രകൃതിയെ നശിപ്പിക്കാനോ കഴിയില്ല.
ദൈവത്തെ മന:സാക്ഷിയായി രൂപാന്തരം വരുത്തുന്നവര്ക്ക്
തീര്ച്ചയായും ആത്മ ബോധം ലഭിക്കും.അവര് ദൈവത്തിനെ തിരിച്ചറിയും.